Migotanie przedsionków jest najczęstszą przyczyną udaru

Migotanie przedsionków jest jednym z zaburzeń rytmu pracy serca (arytmią), charakteryzującym się szybką (średnio do 400 uderzeń na minutę), nieskoordynowaną akcją przedsionków.

Rozpowszechnienie choroby w populacji ogólnej szacowane jest na 0,4 proc., przy czym częstotliwość jej występowania wzrasta wraz z wiekiem. U osób w wieku 80 lat i więcej zachorowalność utrzymuje się już na poziomie 8 proc. W związku z postępującym procesem starzenia się społeczeństwa, w przyszłości migotanie przedsionków będzie z pewnością dotykało coraz większą liczbę osób.

Pacjenci z migotaniem przedsionków skarżą się na nierówne bicie, „potykanie się” oraz kołatanie serca, czyli jego szybki i nierówny rytm. Ponadto, na skutek zmniejszenia jego wydolności, chorzy często czują się osłabieni i zmęczeni, mają zadyszkę oraz odczuwają bóle w klatce piersiowej. Większość pacjentów ma trudności przy wykonywaniu prostych ćwiczeń fizycznych.
Istnieją dwa rodzaje migotania przedsionków – przewlekłe i napadowe. Chorzy z przewlekłym migotaniem i przy wolnej akcji serca uskarżają się na nierówne bicie serca, natomiast w przypadku napadowego migotania dochodzi do szybkiej akcji komór, a pacjenci uskarżają się na kołatanie serca.

Najczęstszymi przyczynami występowania migotania przedsionków są nadczynność tarczycy oraz schorzenia układu naczyniowo – sercowego, m.in. nadciśnienie tętnicze, zwyrodnienie miażdżycowe, choroba wieńcowa, kardiomiopatia, a także zawał serca. W rzadszych przypadkach chorobę mogą wywoływać wady serca, zatrucia lekami oraz niedotlenienie.

Najczęstszym powikłaniem migotania przedsionków jest niewydolność serca. Szczególnie niebezpieczne jest powstanie w przedsionkach zakrzepów krwi, które mogą doprowadzić do zatorów tętnic w płucach, nerkach, kończynach oraz naczyniach krezkowych. Szczególnie niebezpieczne są zatory tętnic mózgowych, które prowadzą do udaru niedokrwiennego mózgu.

W leczeniu zaburzeń rytmu pracy serca u większości chorych stosuje się farmakoterapię, która poprawia wydolność serca oraz podtrzymuje jego prawidłowy rytm. W związku z ryzykiem powstania zatorów pacjentom podaje się także leki przeciwzakrzepowe.

Niektóre leki, poprzez modyfikację równowagi elektrycznej serca, wywołują liczne działania niepożądane m.in. mogą same nasilać zaburzenia rytmu serca, a przy długim stosowaniu toksyczność narządową (najbardziej narażone są tarczyca, oczy, wątroba i płuca). Postępem w leczeniu będzie zastosowanie dronedaronu, który podczas prowadzonych badań klinicznych okazał się skutecznym i dobrze tolerowanym preparatem regulującym rytm pracy serca.

www.sanofi-aventis.com.pl