Nowe leki przeciw powstawaniu zakrzepów

Dwa nowe leki przeciwzakrzepowe są skuteczniejsze niż medykamenty dostępne na rynku od ponad 60 lat, uważa profesor Gary Raskob z College of Public Health Uniwersytetu w Oklahomie.

Skrzepy tworzą na ogół w nogach lub miednicy. Mogą być śmiertelne, jeśli oderwą się od żyły i dotrą do płuc. Choroba ta nazywa się zatorowością płucną.

W badaniach wzięło udział niemal 9 tysięcy osób. Podawano im leki o nazwie Apixaban i Rivaroxaban. Każdy z tych doustnych leków miał na celu zastąpienie tradycyjnego leczenia, które polega na zażywaniu tabletki, codziennym robieniu zastrzyków i częstym wykonywaniu badań krwi. Nowe leki rozrzedzają krew, tak samo lub w sposób bardziej skuteczny niż tradycyjne leczenie, wynika z badań.

Wspomniane leki nie wymagają tak znacznych restrykcji żywieniowych, medycznych i dotyczących aktywności fizycznej, jak inne medykamenty.

Jak stwierdziła dr. Suman Rathbun z Uniwersytetu w Oklahomie, nowe substancje są rewolucją w leczeniu zakrzepów. „Teraz jesteśmy w stanie zapobiec każdemu zakrzepowi", powiedziała Rathbun.

Opisywane leki działają inaczej niż obecnie dostępne na rynku. Te drugie hamują cały proces formowania się skrzepów. Apixaban i Rivaroxaban zaś działają podczas jednej, określonej części procesu powstawania zakrzepów.

Zakrzepica żył głębokich diagnozowana jest wtedy, gdy zakrzep rozwija się w dużych żyłach kończyn dolnych lub miednicy. Skrzepy, które tworzą się głęboko w ciele, stanowią znaczne ryzyko zatoru płuc, gdy zakrzepy oderwą się od żyły i przedostaną do płuc. Zatory płucne mogą być śmiertelne.

Objawy choroby: ból lub nadwrażliwość nóg, obrzęk, zmiana koloru nóg na odcień sino-czerwony.

Tylko około połowa ludzi ze skrzepami doświadcza rozpoznawalnych objawów. Jeśli zakrzep uwolni się i przeniesie do płuc, objawy są podobne do tych odczuwanych przy ataku serca - występuje ból w klatce piersiowej, duszność i przyspieszone tętno.

Czynniki ryzyka wystąpienia choroby to: przebyte niedawno operacje, nowotwory i ich leczenie, urazy nóg, przebyta hospitalizacja, ciąża, otyłość, palenie papierosów, hormonalna terapia zastępcza, wcześniej występujące i zatory płucne, występowanie choroby u członków rodziny.